سوخت‌های جایگزین گاز روسیه بعد از جنگ و تاثیر آن ها بر سیاست‌های کربن‌زدایی
۱۷ بهمن ۱۴۰۱
براساس سیاست‌های اتحادیه اروپا، برای استقلال از سوخت روسیه تا سال ۲۰۲۵، اتحادیه اروپا باید میزان واردات سوخت را از روسیه به طور میانگین، ۴۰ درصد در سال ۲۰۲۲، ۸۰ درصد در سال ۲۰۲۳، ۹۰ درصد در ۲۰۲۴ و ۱۰۰ درصد در سال ۲۰۲۵ کاهش دهد.
در دو سال اول بعد از جنگ اتحادیه اروپا به همراه انگلیس و نروژ تولید داخلی انرژی خود را ۴۲۰ پتاژول افزایش می‌دهند، علاوه‌براین واردات انرژی خود را (واردات گاز مایع)، عمدتا از خاورمیانه و آمریکا، را ۴۱۰۰ پتاژول افزایش می‌دهند. در این صورت ۱۷۴۰ پتاژول کمبود گاز یا کاهش مصرف به وجود خواهد آمد که بیشتر آن با سوخت‌های دیگر برطرف می‌شود.
افزایش تولید و سبز کردن الکتریسیته منجر به کربن‌زدایی در حمل و نقل، ساختمان‌سازی و تولید خواهد شد که مهم‌ترین راه برای کربن‌زدایی مصرف اروپایی‌ها است. انرژی‌های تجدیدپذیر و هسته‌ای هزینه‌های عملیات پایینی دارند و بسیار جایگزین‌های خوبی برای گاز روسیه در دراز مدت خواهند بود. در کوتاه مدت به نظر می‌رسد استفاده از زغال سنگ با در نظر گرفتن مشکلات زیست محیطی آن اجتناب ناپذیر باشد. با این‌حال به نظر می‌رسد در سال ۲۰۲۴ تنها ۶ درصد از کمبود سوخت گاز اروپا با زغال سنگ جبران می‌شود.
علاوه بر این، قیمت زیست انرژی، با وجود جنگ افزایش نیافته است و می‌توان تولید آن را افزایش داد. ۲۰ درصد از خلا ایجاد شده در تامین سوخت اروپا را می‌توان با زیست انرژی جبران کرد.
نکته‌ی دیگری که در بحث جایگزینی سوخت‌های فسیلی با انرژی‌های پاک قابل ذکر است، این است که در کوتاه مدت انرژی‌های پاک و تجدید پذیر نمی‌توانند به طور کامل جایگزین سوخت‌های فسیلی و تولید کننده کربن شوند. در اروپا که خواهان جایگزینی گاز روسیه با انرژی‌های تجدیدپذیر و پاک هستند، دو سال طول می‌کشد تا ۱۰ درصد گاز روسیه با انرژی‌های تجدیدپذیر جایگزین شوند و در سال ۲۰۳۰، ۵۰ درصد کمبود گاز اروپا را می‌توان با انرژی‌های تجدیدپذیر جبران کرد. به عنوان مثال، در صنعت خودروسازی در سال‌های آینده به دلیل تقاضای بیشتر برای باتری، قیمت باتری‌ها افزایش خواهد یافت و این موضوع منجر به کاهش سرعت کربن‌زدایی در این صنعت می‌شود. به همین دلیل به نظر می‌رسد سیاست‌های کربن‌زدایی به خصوص در اروپا باید یک بار دیگر در دوران پس از جنگ مورد بازبینی قرار گیرد تا بتوان به اهداف تعیین شده در سال ۲۰۳۰ رسید.
منبع: ترجمه و تحلیل از وبسایت jpt.spe.org توسط امید کنی